در تقویم سلامت، بیست‌ویکم اردیبهشت به اتفاقی اشاره دارد که در کنار مطرح کردن جنبه‌های اخلاقی طب و روحیه ایثارگرانه گروه کثیری از پزشکان این کشور، نام یک بیماری را نیز به شکل پررنگی مطرح می‌کند؛ بیماری تب کریمهکنگو. موضوع از 30 فروردین ماه 91 آغاز شد؛ وقتی یکی از کارگران بخش «کله‌پاک‌کنی» در کشتارگاه مشهد حین فعالیت دست خود را می‌برد و پس از آن در مرکز خانه بهداشت کارگری دستش را پانسمان می‌کند.
مدتی بعد به دنبال بدتر شدن حال عمومی این بیمار در تاریخ 13 اردیبهشت، او مجددا به بیمارستان امام رضا(ع) مراجعه می‌کند و اولین نفری که در این بیمارستان با بیمار تماس پیدا می‌کند، دانشجویی به‌نام «امیر کیخسروی» است که از بیمار شرح حال می‌گیرد و او را معاینه می‌کند. دو روز بعد، علائم بیماری تب کریمهکنگو همراه افت پلاکت و تب در این دانشجو ظاهر می‌شود و او به دنبال این اتفاق در بیمارستان امام رضا(ع) بستری می‌شود. اما از آنجا که این دانشجو دارای بیماری زمینه‌ای «فاویسم» بوده، به درمان‌های متداول جواب نمی‌دهد و متاسفانه در 21 اردیبهشت ماه به‌دنبال ابتلا به همین بیماری از دنیا می‌رود.
